De Fiat 127 ging in Europa in 1983 uit productie. Dat weerhield het merk er echter niet van om het model nog tot het einde van 1986 te leveren in ons land. Fiat importeerde de laatste jaren het Zuid-Amerikaanse model van de 127, die op diverse punten afwijkt van zijn Europese evenknie. Dit origineel Nederlands geleverde exemplaar is op zoek naar een nieuw liefhebbend baasje.
Ten opzichte van zijn voorganger, de Fiat 850, was de 127 bij zijn introductie in 1971 een radicale omslag: waar de 850 nog achterwielaandrijving had, drijft de viercilinder van de 127 de voorwielen aan. De 127 was in eerste instantie alleen te verkrijgen als tweedeurs ‘sedan’, waarbij de achterruit niet mee scharnierde, één jaar later kwam hij ook op de markt als driedeurs hatchback. In Brazilië heette de Fiat 127 overigens de Fiat 147, daar ging het model vanaf 1976 in productie. Voor onze markt lijkt dat op het eerste oog geen heel relevante informatie, maar schijn bedriegt: Fiat haalde de Braziliaanse 147 namelijk naar Europa vanaf 1983, toen het de productie van de Europese 127 staakte. In Europa ging de 147 dan wel weer gewoon door het leven als 127.
Dit exemplaar is zo’n Braziliaanse 127. Hij rolde in 1986 van de band en is origineel in Nederland geleverd. Dat jaar was ook meteen het laatste jaar dat Fiat de 127 in Nederland voerde, in 1983 had de Uno hem immers al opgevolgd. In Brazilië bleef het model overigens nog tot 1995 in productie. De historie van deze 127 is van de eerste acht jaar van zijn leven niet bekend. Wel weten we dat hij sinds 1994 in handen is geweest van één eigenaar tot 2 februari dit jaar. Diegene heeft de kilometerteller van de 127 op laten lopen tot 158.930 kilometer. Fiat had er zelf kennelijk niet zo’n vertrouwen in dat de 127 zo lang mee zou gaan. Net als bij veel andere auto’s uit die tijd heeft de teller namelijk maar vijf blokjes, waardoor het lijkt alsof hij slechts 58.930 kilometer onder zijn wielen door heeft zien gaan.
De vorige eigenaar heeft in zijn/haar tenminste 28-jarige bezit van de 127 in ieder geval goed voor het beestje gezorgd. Roest is op het eerste gezicht niet te vinden en hij lijkt, afgezien van een klein plekje op de motorkap boven het logo, goed in zijn beige lak te staan. Ook in het interieur valt de netheid van de auto op. De stof op de stoelen is nog mooi en kleurt goed bij de buitenkant van de hatchback. Ook zijn er op het eerste gezicht nauwelijks beschadigingen te zien. Alleen rondom de Pioneer-radio met cassettespeler zitten wat kleine krasjes. Onder de motorkap valt direct de nogal merkwaardige plaatsing van het reservewiel op, die de 1.049 cc metende viercilinder haast lijkt te verdrukken. Met een vermogen van 50 pk moet je daarnaast niet te veel haast hebben.
